Al fietsend ontdekken wij allerlei nieuwe plekken: Friese stadjes met een oude geschiedenis, kleine dorpjes en oude kerken op een terp. We fietsen langs oude kanaaltjes, over eeuwenoude zeedijken en langs de IJsselmeerdijk. En 's avonds gaan we weer terug naar ons nieuwe thuis: onze tent op dezelfde camping.
Wij zijn dit jaar drie keer in dezelfde omgeving: een camping midden in de weilanden bij een voormalig boerenbedrijf. Rondom de tent knotwilgen en daar tussen door een weids uitzicht met grasland, boerderijen en kerktorens in de verte. Het is hier zó stil: alleen het geluid van kwakende kikkers, fluitende vogels en zoemende insecten verbreekt af en toe de stilte.
Wij weten inmiddels een paar blokjes om vanuit de tent. Tot onze verrassing is het steeds dezelfde wandeling maar tegelijkertijd ook niet. De eerste keer bloeiden de appelbomen en het fluitenkruid. Nu hangen er kleine groene appeltjes aan de bomen en zitten de schermen van het fluitenkruid vol zaad. Toen waren de weilanden vol boterbloemen, nu staan er statige zwanenbloemen in de sloten en bloeien er waterlelies. Toen was het gras langs het pad groen, nu heeft het lange pluimen vol zaad. Toen bloeide de meidoorn, nu bloeien de vlier en de berenklauw en is het tot 11 uur 's avonds licht.
Inmiddels is de langste dag geweest en worden de dagen langzaam weer wat korter. Het is bijzonder hoe de seizoenen elkaar opvolgen en alles om ons heen steeds in een ander licht zetten. Het heldere voorjaarsgroen heeft plaatsgemaakt voor het diepgroene groen van de zomer en de vruchten krijgen nu de tijd om te rijpen. Bij onze tent maken we vlierbloesemlimonade. De bramen zijn nog groen, maar wie weet kunnen we daar de volgende keer jam van maken.
Het is bijzonder om op dezelfde plek lente én zomer te ervaren. Het maakt hetzelfde landschap weer heel anders. Het maakt je meer dan thuis bewust van de gang van de seizoenen, van alles om ons heen wat steeds in beweging is, steeds aan verandering onderhevig.
In ons drukke leven van jachten en jagen is vaak geen tijd meer om je open te stellen voor die ervaringen: het luisteren naar de kikkers, kijken naar de libellen, naar die ene bloem die er vorige week nog niet was. Ook tijdens onze vakanties vliegen en rijden we tegenwoordig de hele wereld over. Soms lijken onze vakanties wel erg op ons gewone leven: druk en vol, vol haast en stress.
Ik kom tot rust aan de rand van een weiland en in de gang van de seizoenen. Ik bedenk me dat er thuis ook weilanden zijn en seizoenen die beleefd kunnen worden. Misschien is dat iets om van deze vakantie mee naar huis te nemen: af en toe tijd nemen om de seizoenen te beleven, daar waar je woont. Dat is pas een souvenir waarmee je het vakantiegevoel kunt vasthouden!
