maandag 16 mei 2011

Vrijheid


Er zijn tien-minuten gesprekken op de school van onze dochter. Maar ik heb geen auto bij huis. Ik kijk naar de dienstregeling van de bus, maar er gaat ’s avonds maar één bus per uur en het komt natuurlijk net beroerd uit. Dan ineens krijg ik een heldere gedachte: ik ga met de fiets! Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb …. Het is 14 km fietsen, en nog eens terug. Dat spaart een avond sportschool uit!

Ik heb geluk: het is prachtig weer, een warme voorjaarsavond. Het is opvallend hoe anders deze weg is, nu ik hem fiets. Ik zie vanalles waar ik anders aan voorbij rijd. Op de terugweg rijd ik deels door het bos – het is prachtig met al het ontluikende groen en de bloeiende krentenboompjes. Het is even spannend of ik de route weer vinden kan. Ik rijd op mijn gevoel, met de zon als richtingaanwijzer: de zon is in het Westen, en ik moet naar het Zuiden.

Ineens ligt er een bloemstuk vlak naast de weg. Ik stap af: een monument; dat heb ik nog nooit eerder gezien.
In de nacht van 17 op 18 april sneuvelden hier in deze omgeving voor de bevolking van Putten
Cl Pewtress
J Wakula
JB Wallace en
FL Waters
van de 5e Canadese tankdivisie.
Hun offer verplicht ons met de vrijheid zorgvuldig om te gaan.

Het kostbare van vrijheid: daar word je ineens met je neus op gedrukt. Wij krijgen gratis en voor niets, en misschien dat we er daarom de waarde van soms nauwelijks lijken te beseffen. Maar het was feitelijk niet voor niets: er is een hoge prijs voor betaald. Want ergens in het verre Canada zijn mensen, voor wie deze vier namen dierbaar waren. Kinderen die zeggen: ‘My father died in Holland”. Die ene steen herinnert aan groot verdriet en aan hoe kwetsbaar en kostbaar onze vrijheid is.

In de Arabische landen verlangen mensen naar vrijheid en vechten ze ervoor. Onverschrokken gaan ze de straat op om te protesteren, terwijl ze weten hoe gevaarlijk dat is. Tegelijkertijd zijn er bij ons verkiezingen, met een lage opkomst. Het is onbegrijpelijk voor de mensen dáár, dat wij die alle vrijheid hebben, niet lijken te weten wat vrijheid betekent. Vrij zijn is niet passief, maar actief. Wie vrij is,  gaat niet achterover leunen, maar komt overeind. Vrijheid is een niet zozeer alleen een geschenk, als vooral ook een opdracht. Er is nog zoveel onrecht en onvrijheid: dichtbij en ver weg. Wij hebben de vrijheid om daar iets aan te doen.

Iets verderop zie ik twee reeën in het veld. Ze staan rustig te grazen, hoewel er op de weg vlakbij enorme vrachtwagens voorbij denderen. Op het moment dat ik rem omdat ik rustig naar ze wil kijken, schrikken ze. Het geluid van mijn piepende remmen laat ze wegspringen, de bosrand weer in.

Het is bijzonder hoe dit tien-minutengesprek op school, doordat ik ging fietsen, mij zoveel heeft gegeven aan ervaringen en gedachten. Misschien moeten we meer van onze vrijheid gebruik maken om uit onze auto te stappen en de wereld eens anders te ervaren …