Afgelopen zomer heb ik besloten een nieuw begin te maken in mijn leven, een soort nieuwe fase in te gaan. De broeders van Taizé hebben mij het laatste zetje gegeven om gehoor te geven aan een verlangen dat al langer in mij leefde. En sinds de zomer neem ik dus elke donderdag vrij van mijn werk als predikante en als huisvrouw om te werken aan andere dingen. Hoewel ik parttime werk, zijn mijn werk en mijn leven nogal met elkaar vervlochten, en dat is iets dat beide bevrucht. Maar mijn werk neemt mij soms wel wat veel in beslag, en dat is niet goed voor mij en niet voor mijn werk Eén dag in de week niet bezig zijn met het predikantschap moet kunnen en zo begin ik meteen de eerste donderdag na de vakantie.
Wat is het eerst moeilijk om je deze vrijheid te permitteren! De eerste paar weken is er op woensdagavond nog zoveel te doen dat ik dusdanig te laat in bed lig, dat de halve donderdag al om is als ik opsta. Zo moet het dus niet. Een andere keer moet ik nog even wat regelen en zit uiteindelijk de hele morgen achter mijn Pc te werken. Ook zijn er donderdagen dat ik zó moe ben dat ik stiekem eigenlijk helemaal niks doe en niet genoeg energie heb voor deze nieuwe uitdaging.
Maar er zijn ook donderdagen dat het heel inspirerend is om met andere dingen bezig te zijn. Mijn hoofdpijn gaat vanzelf over, ik voel me energiek en fit …. Moeilijk blijft het om niet bezig te gaan in mijn werkkamer en om niet te denken aan alle dingen die moeten. Toch heb ik op die donderdagen al heel veel gedaan en ik verheug me steeds op het vervolg.
Enkele weken geleden begon ik met een heel nieuwe serie wandkleden. Ik had hetzelfde ontwerp al eens in houtsnede uitgevoerd, maar was altijd van plan dat nog eens in textiel uit te voeren. Enthousiast ging ik naar de markt voor lapjes en ik ontwierp het eerste kleed. Lastig bij het werken met textiel is, dat je zo afhankelijk bent van de stof die je kunt vinden. De kleuren en patronen zijn heel bepalend voor hoe het kleed eruit gaat zien. Met verf kun je kleuren mengen en met fijnere of grovere kwasten werken, maar met lapjes ben je veel afhankelijker van wat er te krijgen is.
Paars is niet zomaar paars bijvoorbeeld: je hebt paars waar veel rood in zit, en paars waar veel blauw in zit, en die nuance maakt een wereld van verschil. Bedrukte stof met verschillende kleuren brengt levendigheid in een wandkleed. Maar veel stof is te regelmatig bedrukt, of er zit een voor mijn doel verkeerde kleur in verwerkt die net teveel opvalt. Zo speur ik op de markt en in de stoffenhal alle rollen met stof af. Uiteindelijk is het eerste kleed klaar en ben ik er tevreden over. Met het tweede ben ik ook al bezig.
Afgelopen donderdag was ik zo druk met mijn lapjes, mijn kleed, mijn site en wat er verder nog moest gebeuren, dat ik niet aan mijn werk dacht en niet in de verleiding kwam daar iets aan te doen. Ik was er blij mee en was er trots op dat ik deze vrije donderdag nu eens niet hoefde te bevechten. Maar ….’s nachts werd ik meermalen wakker uit een nare droom. Het waren echt van die predikantendromen: je moet preken en je hebt je tekst vergeten, of je bent je toga kwijt of je loopt ineens op blote voeten … De volgende morgen werd ik met hoofdpijn wakker en bepaald niet uitgerust. De stress die ik dacht kwijt te zijn, was er dus niet overdag, maar ’s nachts uit gekomen! Het is duidelijk: ik ben nog niet volleerd. Het zal nog wel even duren tot ik echt ten vollen kan genieten van die ene “andere” dag.
