Wij hebben een nieuwe voordeur gekregen. Het is een heel nieuw gezicht – vooral omdat de oude deur helemaal gesloten was, en de nieuwe een raampje in het midden heeft. De hal is zoveel lichter en vrolijker.
Tot mijn verbazing ligt er al op de eerste dag met nieuwe voordeur een dik pak reclame in de bus, in plastic geseald. Wij hebben altijd een ‘nee-nee’ stikker op de brievenbus gehad, en die is op de oude deur afgevoerd. Onze nieuwe brievenbus heeft nog geen stikker.
Vol verbazing bekijk ik het dikke pak papier. Sommige folders zijn zo dik en zo vol met allemaal hebbedingetjes dat het je duizelt. Ik bedenk me dat er iemand is die deze folders maakt .. die daar haar of zijn tijd mee vult en brood mee verdient.
Nog geen twee dagen later valt er wéér zo’n pak in de bus. Het is onbegrijpelijk dat dit uit kan. Glanzend dik papier en full colour … voor mijn werkplaats keek ik eens na hoeveel zoiets kost, en dan schrik je ervan. Maar in het groot kan het natuurlijk allemaal wel.
Wie leest dit allemaal? Zulk mooi drukwerk dat zomaar bij het oud papier belandt – wat een verspilling. En dit aanbod van zóveel.. die glanzende foto’s die ons hebberig maken; het is gênant als je bedenkt dat er nog steeds mensen van de honger omkomen. Dat er mensen zijn die nog niet het hoognodige bezitten om veilig en beschut te zijn en onbezorgd te leven. Het onrecht schreeuwt mij in deze folders aan.
Machteloos ben ik, klein mens, tegen deze schaamteloze vloed van commercie. Het enige wat ik kan doen is gauw een nieuwe nee-nee stikker halen. En nu maar hopen dat ik niet de enige blijf. Want ik besef dat deze folders gedrukt blijven worden tot er huis aan huis een nee-nee stikker te vinden is. En hoe machteloos ik alléén ben, hoe machtig zijn we sámen.
Datzelfde heb ik als kind al geleerd, toen mijn ouders mij meenamen naar schrijfavonden voor Amnesty International. En nog doe ik mee aan acties van Amnesty, maar ook van bijvoorbeeld Greenpeace en Avaaz. Soms per brief, soms per email, en soms sta ik ervoor op de Dam. Want als al die kleine mensen hun stem verheffen, wordt het een machtig koor.
Sneeuwvlokken zijn van nature kwetsbaar,
maar kijk eens wat ze kunnen als ze zich aan elkaar hechten.
Verna M.Kelly
Want zijn wij het uiteindelijk niet sámen die het verschil kunnen maken?
