donderdag 9 februari 2012

Een jaar rond

Deze week is het een jaar geleden dat ik met mijn weblog begon. Het was een idee van mijn dochter, die vanuit haar opleiding kansen zag voor mijn toekomstdromen. Na lange tijd alleen maar denken over een eigen website, had ik het najaar daarvoor de stoute schoenen aangetrokken. Eerst moet zoeits groeien  in jezelf: het moet gestalte krijgen in jezelf. Al brainstormend kreeg het vorm: wat we ermee wilden, de rust en ruimte die de site moest uitstralen, de thema’s en toen ineens een naam. ‘Veelstemmig licht’, naar een lied van Huub Oosterhuis.: “Licht dat ons aanstoot in de morgen”.

Liederen van Huub Oosterhuis zijn voor mij een grote bron van inspiratie. Zijn beeldende taal roept bij mij veel op, en zijn zoekend geloven spreekt mij aan.‘Veelstemmig licht’ drukt voor mij uit dat er in ons en om ons heen licht te vinden is. Mensen en dingen, natuur en cultuur hebben allemaal hun eigen stem, hun eigen licht. Zo zijn vonken van het goddelijke licht overal  om ons heen, verborgen in het alledaagse en onaanzienlijke. Bovendien is ‘licht’ een wezenlijk symbool in vele godsdiensten, en de veelstemmigheid van de symboliek van het licht spreekt mij ook in die zin aan. Ik vind inspiratie in teksten en rituelen van verschillende kerken en geloven.

Bij deze naam ontstond  het logo, gebaseerd op mijn serie met textiel-applicaties over de symboliek van het licht. De stralen die van boven komen, staan symbool voor het goddelijke Licht. De veelstemmigheid ervan wordt verbeeld door de veelkleurigheid en door de kleine symbolen, die elk door het licht aangeraakt, iets van dat Licht zichtbaar maken. Water, een ster, een vogel, een bloem, een boomblad, een vlinder en een kaars staan samen voor natuur en cultuur.

Het licht
Gods witte licht
breekt zich in kleuren.

(Martinus Nijhoff in: Het licht)


De website werd voor mij gebouwd, en mijn webdesigner had goed geluisterd. Het werd beter dan wij ons van te voren voor hadden gesteld. En toen de website de lucht in ging, kwam mijn dochter met het idee van een weblog. Ik aarzelde: wat zou ik kunnen schrijven? En wie zou het willen lezen? Ik stribbelde tegen, maar zij hield voet bij stuk. En dan zie je dat dingen veranderen: vroeger deed zij dingen omdat ik dat voorstelde, maar nu is het andersom. Ik besloot om de sprong te wagen en ik maakte een weblog aan.  Ik kon er immers op elk moment weer mee stoppen.

En dan blijkt hoe goed het is soms zo’n sprong in het diepe te wagen: het jaar is rond, ik heb bijna 60 stukjes gepubliceerd en tot mijn eigen verrassing vond ik het meteen al erg leuk om te doen. Of het nut had, wist ik niet, maar voor mezelf was het een verrijking. Dankzij het weblog kreeg ik de kans om allerlei gedachten eens uit te werken. Zonder het weblog zouden die gedachten als het ware half-uitgedacht al weer verdwenen zijn in de veelheid van ervaringen, taken en bezigheden van mijn leven. Maar nu kregen ze de kans om als het ware te ‘stollen’ en vastere vorm aan te nemen. Het is zodoende een soort dagboek geworden, niet zozeer van wat ik deed, als wel van wat ik dacht en ervaarde.

Juist in een leven dat zo vol is en druk, is het goed om af en toe even stil te staan. Bewust ervaren en denken, en dan pas weer verdergaan. Zo werd dit weblog iets kostbaars voor mijzelf.  Het zijn een soort van kralen, geregen aan het snoer van mijn leven. Inmiddels een heel jaar rond. Volgende week begin ik aan het tweede jaar. Niet meer vol aarzeling, maar vol overtuiging en met plezier. Of het nuttig is? Voor mijzelf zeker. En voor anderen? Niet alles heeft meteen zichtbaar nut. Niet alles kun je meten. Ik weet veelal niet wie lezen wat ik schrijf. Maar ik hoop dat er af en toe een vonkje overspringt. En dat het plezier aanstekelijk werkt. Veelstemmig licht: overal om ons heen!