Een stukje eeuwigheid

Mijn agenda staat vol afspraken. Een week is zomaar om. De tijd vliegt en het lijkt wel of het steeds sneller gaat. Uit mijn jeugd herinner ik mij eindeloze zomers waarin ik elke dag een boek las en tenten bouwde in de tuin. Dat gevoel ben ik, gevangen in verplichtingen en verantwoordelijkheden tegenwoordig een beetje kwijt geraakt.

Wij zijn een paar dagen aan het strand op Schiermonnikoog. Omdat je geen auto mee mag nemen naar het eiland , hebben we heel weinig spullen mee. Ons voornaamste programmapunt is: het strand. We wandelen uren langs de branding en dat piepkleine eiland blijkt eindeloos lang.

eindeloze branding en eindeloze horizon

Alles is hier oneindig: de horizon, de wijde hemel, de hoeveelheid prachtige schelpen, de branding ... De golven rollen af en aan, dag en nacht in een eindeloze beweging. Het geluid ervan is altijd op de achtergrond hoorbaar. Deze oneindige beweging en dit eindeloze geluid geven ruimte. Het brengt me tot rust. Ik word even uitgetild boven al die taken en deadlines. Hier regeert de secondewijzer niet. Hier is niet de snelle tijd van tikkende klokken, van haast en prestatie maar de langzame tijd van eb en vloed, van dag en nacht, van de zon die na een lange dag weer ondergaat.

Op een van onze wandelingen over het eiland zitten we even op een bankje en genieten van het weidse uitzicht. Als we weer opstaan om verder te gaan, lees ik op de leuning van het bankje de spreuk:

De vlinder telt geen maanden doch momenten 

en heeft tijd genoeg.

uitzicht vanaf de Kobbeduinen
op Schiermonnikoog

Mijn horloge doe ik af. Mijn dagritme past zich aan aan de zon. Daar, onder die oneindige hemel en aan dat eindeloze strand met die nooit aflatende beweging van de branding, ervaar ik iets kostbaars: ik beleef een stukje eeuwigheid, ruimte en heelheid. 

Mijn zakje met schelpen wordt voller. Die mooie nonnetjes, zaagjes en andere vondsten neem ik straks mee naar huis. Hopelijk kan ik straks ook iets van die ervaring van de eindeloosheid meenemen. zodat er in mijn volle, drukke dagelijks leven toch ruimte blijft: iets van oneindigheid en eeuwigheid.

Wind en wolken

wisselend getij

vol verwondering

zijn wij

MMS