Waar mensen zingen

Onze kerk is onze buurvrouw. Ze is vooral ’s avonds en ’s zondags actief. Maar op sommige dagen is er ook midden op de dag iets te bleven, zoals op deze zaterdag. Er is een verjaardagsfeest van een 94 jarige. Wij zijn uitgenodigd omdat de jarige de moeder is van gemeenteleden en wij haar al meermalen hebben ontmoet.

De zaal is gevuld met een gemêleerd gezelschap. De leeftijd varieert van 0 tot 94 en ook andere culturen maken inmiddels deel uit van deze familie. Het is wonderlijk hoe dat kan gaan: met z’n tweeën ben je begonnen en dan 70 jaar later is er een zaal vol kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen om je verjaardag te vieren.

Er is een fotoboek gemaakt met foto’s van alle familieleden: hun huis, hun huiskamer en hun portret. Het is een boek vol en zo wordt de kring die afstamt van deze moeder en oma zichtbaar en tastbaar. Ook is er een liedboekje gemaakt waaruit jong en oud samen zingt. De liederen zijn heel verschillend en samen vormen ze het levensverhaal van de jarige: het Groninger volkslied omdat zij in Groningen geboren is en opgroeide, het lied van de voetbalclub in de stad waar zij woont en het ‘familielied’. Het gezin van de jarige zat op een koor en samen konden ze dit thuis vierstemmig zingen. Het werd regelmatig gezongen en ook hier in de zaal klinkt het vierstemmig uit al die oudere en jongere kelen.

Eén van hen vertelt hoe het zingen iets belangrijks was, vroeger thuis. Die liederen blijven je bij en die neem je levenslang met je mee. Voel ik mij zo thuis op deze middag omdat mijn eigen familie ook een zingende familie is?

Bij ons thuis werd altijd veel gezongen. Op verjaardagen zongen mijn ooms en tantes liederen van Mendelsohn meerstemmig. Wij zongen canons tijdens het afwassen en Kerstliedjes bij de Kerstboom. Toen ik zelf kinderen kreeg, gaf ik dat weer door. We zingen onderweg, in de auto, aan tafel en het kerstboomzingen is een vaste traditie gebleven.

Zingen is voor mij iets wezenlijks, bijna als ademhalen. Zingen is een dubbele kracht: enerzijds die van het woord, van de poëzie en anderszijds die van de melodie, van de muziek. Melodie en woorden versterken elkaar en voor veel dingen zijn geen woorden, maar wel liederen.

Huub Oosterhuis zegt het zo:

Zingen: oefeningen in fantasie

ontroering.

Al doende groter worden dan je bent.

Ik geloof in gelovige liedjes,

die zeggen wat alleen te zingen is,

die weten wat niet te weten is,

onverdedigbaar zoals alleen een liedje is.

afbeelding van internet

Wat je zingt wordt waar en hecht zich binnen in je. Steeds weer kan het tot klinken gebracht worden en uitdrukking geven aan je gevoelens. Samen zingen is één van de kostbaarste dingen die er zijn. Door samen te zingen ervaar je verbondenheid, kracht en moed.

De jarige moeder en oma zingt. Ze heeft haar kinderen en kleinkinderen iets kostbaars meegegeven. Samen vormen ze een koor en zingen het levensverhaal van hun moeder en oma én delen haar hoop en vertrouwen. Waar mensen zingen, wordt het licht.