vrijdag 23 december 2011

Woorden op mijn pad

Waar ik ook naar toe ga, ik heb altijd een opschrijfboekje bij me. Op allerlei, soms onverwachtse plekken, zie of hoor ik dingen die ik op wil schrijven: graffiti, een spreuk, de naam van een muziekstuk, of een gebed .. er komt steeds vanalles op mijn pad. Soms is mijn opschrijfboekje na een paar dagen al gevuld met een bonte verzameling van dingen die ik ergens opgeschreven heb omdat ik erover na wil denken of ze wil onthouden. In Zeeland schreef ik in een kerk een gedicht over:


God slaapt in stenen
ademt in planten
droomt in dieren
en ontwaakt in mensen.


Ik denk erover door. Het is mooi dat in heel de schepping Gods aanwezig is: in de onbeweeglijke stenen, in de zwijgende planten en dromend in de dieren. Maar ontwaakt God in mensen? Ik denk aan het vele kwaad dat door mensen gedaan wordt: aan elkaar en aan de natuur. Zélfs in naam van God is veel vreselijks gedaan, en dat gebeurt nóg. 

Aan de andere kant is er het vele mooie dat mensen maken en het goede dat gedaan wordt. Ik zie het goddelijke in de kunst en muziek, in liefde en vriendschap. Anders dan stenen, planten en dieren hebben mensen de mogelijkheid om te kiezen: bewust en gericht. Natuurlijk is die keuze beperkt door onze beperkingen en omstandigheden – maar wij kunnen kiezen of we God in ons laten ontwaken. En als we dat doen, zijn we deel van die schepping en verbonden met de goddelijke kracht die daarin verborgen is. Zou dat dan vervolgens niet maken, dat wij mensen ánders omgaan met de stenen, de aarde, de planten en de dieren?

In Brugge stond iets op een winkelruit, en dat kwam in mijn boekje terecht:


Always be yourself. Life is too short to be someone else.
Wees altijd jezelf. Het leven is te kort om een ander te zijn. 


Het stond op een kledingwinkel. Maar ik vraag me dan af: maakt mode jou tot jezelf? Is mode juist niet wat wij elkaar opleggen? Lange rokken of juist korte, rood of zwart: wat mode is, dragen we. Zijn we daarmee onszelf, of maakt onze kleding juist dat we ons aanpassen aan anderen, dat wij ons conformeren aan de/een groep zodat we vooral niet opvallen? Bij pubers merk je hoe gevoelig dat ligt en hoe moeilijk het is wanneer je anders bent en opvalt. Vaak willen mensen trouwens niet zichzelf zijn, maar liever een ander: beroemd of bekend bijvoorbeeld. Er is een mooi joods verhaal over rabbi Susja:


Rabbi Susja zei: 'In de komende wereld zal mij niet gevraagd worden: 
“ Rabbi Susja, waarom ben je niet als Mozes geweest?” 
Mij zal ook niet gevraagd worden: 
“Rabbi Susja, waarom ben je niet als David geweest?” 
Mij zal gevraagd worden: 
“ Rabbi Susja, waarom ben je niet als Susja geweest?”'

Wat maakt een mens tot zichzelf? Zijn het de omstandigheden waarin je terecht komt? De keuzes die je maakt? Is het je karakter of wat je overkomt? Is het de manier waarop jij in jouw situatie met de dingen omgaat?  Eén ding weet ik zeker: het hangt niet alleen van je kleding af ..... hoewel het soms ook heerlijk is om met je kleding iets van jezelf te laten zien. Zo draag ik zelden zwart en heel graag felle kleuren, om zo zichtbaar te maken dat ik geniet van de veelkleurigheid in onze wereld.