We worden allemaal wel eens geroepen: “Monica, de printer doet het niet”, “Mama, waar zijn mijn sportschoenen?”,“Monica, je moet opstaan.” Soms is het fijn als je geroepen wordt. Ik weet nog hoe dat was toen Siebe terug was van een pelgrimage van drie maanden en ik ervan genoot als ik hem thuis hoorde komen en hij mij dan zocht en riep: “Monica”. Dat had ik zo gemist. Maar soms is geroepen worden niet fijn: als je slaapt en nog moe bent, of als je bij de tandarts in de wachtkamer zit.
Roeping associëren veel mensen met predikanten en zendelingen. Dan wordt het iets heiligs en iets zwaars en verbindt men het met de stem van God. Maar zit het woord ‘roeping’ niet ook in het gewone woord ‘beroep’? Een tijdje geleden was ik bij de huisarts. Ik moest een poos wachten en tegenover mij zat de assistente. De telefoons rinkelden, mensen kwamen iets afgeven, er was een misverstand, iemand kwam op de verkeerde tijd, een ander was boos dat zijn afspraak niet klopte… alleen al bij het kijken ernaar werd ik zenuwachtig. Toen ik aan de beurt geweest was, had ik het er even met haar over. Ik suggereerde dat ze het maar moeilijk had, waarop ze rechtop ging zitten en zei: “Ik vind het heerlijk, dit is een geweldig beroep!” In het woord beroep zit het woord roeping en dit is háár roeping.
Ieder mens heeft een eigen roeping. Als je je geroepen voelt, maak je een keuze. Je doet het dan niet omdat het van iemand anders moet of omdat het zo hoort of omdat men het van je verwacht ... nee je doet het omdat je een innerlijke motivatie hebt. Dat is roeping, en het is fijn als dat je keuzes kan bepalen. Want wat je doet uit met je hart brengt zowel jou als die ander verder.
Deze week was ik bij een collega en haar man die enkele jaren geleden de grote stap hebben gezet om hun droom waar te maken. Zij hebben gehoor gegeven aan hun verlangen, aan de roep, en zij hebben hun keuze durven maken. Wij voelen ons vaak onzeker: weet ik wel genoeg, kan dat financieel wel of wie ben ik nou helemaal. We willen wel, maar … Wij zeggen voortdurend: “Ja, maar.” Wij zien vaak spoken en beren en dat is soms ook wel gemakkelijk omdat je dan niet hoeft te kiezen. Want kiezen is moeilijk.
We bevinden ons in heel verschillende situaties. Maar allemaal worden we geroepen. Ieder van ons heeft haar of zijn eigen roeping. Ieder van ons wordt geroepen, elke dag en elke dag opnieuw mogen we keuzes maken. Jonge mensen zijn zich daar meer van bewust, zij moeten voortdurend kiezen, voor een school, een profiel, een vervolgopleiding, een beroep en een partner. Maar eigenlijk blijft dat je hele leven lang: aan welke roep geef je gehoor? waar kies je voor? Welke taak neem je op je?
Mijn beroep naar een andere gemeente heeft te maken met roeping. Ik ben niet in de wieg gelegd als doktersasssistente of als makelaar, ik voel bij veel beroepen géén roeping. Maar ik voel mij geroepen om te werken als predikant: dat is mijn be-roep. Nu is er een gemeente die mij roept, mensen die graag willen dat ik in hun midden kom werken. Ik moet nu een keuze maken. Daarin laat ik hun roepen, maar ook mijn eigen verlangens en mogelijkheden meewegen. Want als het niet ook verlangen in jezelf is, is het niet goed om er gehoor aan te geven. En daarbij denk ik ook aan praktische dingen: hoe is het voor mijn gezin, kan ik daar aarden, kan ik daar goed wonen?
Roeping kan in grote dingen zitten, in radicale keuzes. Maar vaak ben je niet in de omstandigheden of op de leeftijd dat dat kan. Roeping kan ook in kleine dingen: iedereen kan de wereld om zich heen mooier kleuren. Ieder van ons heeft andere mogelijkheden en zit in een andere situatie. Maar het maakt altijd uit wat je kiest, aan welke roep je gehoor geeft.
Mensen gevraagd, er worden mensen gevraagd …
Mensen gevraagd om hun nek uit te steken
Mensen gevraagd om hun stem te verheffen
Mensen gevraagd, er worden mensen gevraagd
Dringend mensen gevraagd!
(uit een gedicht van Coen Poort)
Mensen gevraagd om hun roeping te volgen.
Dringend mensen gevraagd.
Mensen gevraagd om hun roeping te volgen.
Dringend mensen gevraagd.
zie: http://www.zingevingsboerderij.nl/ voor de keuze die mijn collega en haar man maakten
