De hele morgen ben ik al als een razende aan het werk: dingen opruimen, regelen en afronden. Tussendoor pak ik mijn tas in: wat moet er mee, vergeet ik niks? Op het station ren ik nog en check in vliegende vaart in, maar de trein rijdt voor mijn neus weg. Er zit niets anders op dan op een bankje te gaan zitten en te wachten op de volgende trein. Na al dat gejacht en gejaag zit ik ineens stil en is er niets anders te doen dan te wachten.
Gelukkig is het droog en zit ik niet in de wind. Ik heb uitzicht op groene weilanden, bomen in de wind en vogels tegen de grijze hemel. Ik moet een beetje lachen om het contrast: mijn enorme haast en drukte van net en de abrupte overgang naar de stilte en rust van nu. Maar ik geniet van dit moment: even niets hoeven, even helemaal vrij.
Voor mij is reizen met de trein iets ontspannends. Ik hoef niet op de weg te letten of op het verkeer. Ik ben even nergens verantwoordelijk voor en ervaar mijn reistijd als een bijzondere soort tussen-tijd: tussen alle verplichtingen en verantwoordelijkheden een moment voor mijzelf.
Zeker sinds de stiltecoupés uitgevonden zijn, is treinreizen iets heerlijks. Het geeft een ongekend gevoel van ruimte en vrijheid. Langs de ramen glijdt het landschap voorbij. Ik zie achtertuinen van stadswijken langs komen, maar ook vergezichten met molens, natuurgebieden en brede rivieren die traag door oneindig laagland gaan. Ik zie wolkenluchten en ik zie de hemel verkleuren naar schemering.
Soms kijk ik alleen naar dat steeds veranderende uitzicht. Soms lees ik een boek. Soms heb ik mijn laptop op schoot en schrijf, zoals nu, voor mijn weblog. Maar altijd ervaar ik het als kostbare uren. Het doet mij goed om even uit die dagelijkse sleur te zijn, even uit de drukte en jachtigheid van alles wat mijn aandacht vraagt.
In sommige treinen staan mooie poëtische teksten. Ik sta ze te lezen als ik in het gangpad wacht terwijl de trein het station binnen rijdt. Zijn het regels van gedichten?
voor het eerst net op tijd om de zon te zien opgaan
wat maakt het uit een huis met een keukentje op het zuiden
Het zijn leuke zinnen, die beelden oproepen, kleuren en een warm gevoel. Ik snap wel dat dit warme gevoel niet voor iedereen geldt, als het om treinreizen gaat. Als je veel met de trein moet, is het erg vervelend als er vertragingen of kapotte treinen zijn. Maar naast alles wat misgaat en beter zou kunnen, is het ook goed om te beseffen wat met de trein reizen kan bieden: rust en ruimte in deze drukke wereld. En nog belangrijker: minder CO2 uitstoot, zodat treinreizen veel beter is voor het milieu en ons klimaat.
De trein remt af. We naderen het eindpunt. Ik pak mijn spullen weer in en stap uit de stilte het perron op. Het staat er vol mensen en op het andere spoor rijdt met veel lawaai een trein weg. Maar ontspannen en met frisse moed begin ik aan de volgende fase van deze reis. Van mijn gejaag en gejacht, gehaast en gestress is niets meer over: ik ben tot rust gekomen.
