Religie als verbinding

Op de stoelen in de kerk van Jorwerd – tussen de oude herenbanken met de dikke bijbels en koperen kandelaars - liggen fleecedekens klaar. Het doet meteen denken aan de dekentjes op caféterrasjes .. maar dit is een kerk, en zodadelijk begint het ochtendgebed. We zijn blij met de extra warmte van de fleeceplaids, want het is flink koud zo vroeg in de morgen. In een grote kring beginnen we deze zaterdag met het lezen van het verhaal van de Emmaüsgangers. Ook wij zijn vandaag samen onderweg rond het thema verbinding.

interieur van de kerk van Jorwerd

In Jorwerd is God teruggekeerd in de vorm van het initiatief ‘Nijkleaster’ (Nieuw klooster) waar elke maand een kloosterdag gehouden wordt. Mensen uit verschillende plaatsen en met diverse achtergronden komen hier een dag bij elkaar om te wandelen, praten, eten en vieren. Het thema van de Nijkleasterdei in april is: verbinding. Zo zitten we samen rond de grote kloostertafel als onbekenden voor elkaar, maar verbonden in het geloof.

Geloven heeft alles met verbinding te maken. Religie betekent: verbinden. Geloof is de verbinding tussen God en mensen, tussen het alledaagse en dat wat er boven uit stijgt, tussen het aardse en het hemelse. Maar religie is ook je verbinden met idealen en dromen. En religie is de verbinding tussen mensen: zó zijn we samen begonnen met vieren in de kring.

Verbinding kan op verschillende manieren: samen rond deze kloostertafel, maar ook via nieuwe vormen als facebook en twitter. Zelf ervaar ik deze verbindingsvormen als positief met een eigen karakter en eigen sterke kanten. Net als alles hebben zij ook hun zwakke kanten en beperkingen. Maar via facebook voel ik mij verbonden met vele mensen, groepen en idealen.

Thuis, ver van het Friese Jorwerd, voel ik mij verbonden met dit bijzondere initiatief via facebook. Hier in deze oude kerk, tussen de grafstenen en de oude gele en groene tegels, voel ik mij verbonden met gelovigen ver voor mijn tijd, die ook in deze kerk hebben gezongen en gebeden.

Bij deze dag hoort een wandeling. Het is nog fris, maar al groener dan de vorige keer. Het eerste deel van de wandeling lopen we in stilte. Je hoort de wind en de vogels. Het tweede deel van de wandeling krijgen we een denk-opdracht mee. We mogen in stilte nadenken over de vraag met wie wij in ons leven een stuk opgelopen zijn of wie er met ons opgelopen is. Ik denk aan mijn kinderen: eerst leerde ik hen lopen en begeleidde ik hen, nu is het vaak andersom. Zij slaan een arm om mij  heen als ik het moeilijk heb en ze leren mij nieuwe dingen. Dankzij hen heb ik geleerd hoe je je op nieuwe manieren kunt verbinden met anderen, dankzij hen leer ik nu mijn weg vinden in deze voor mij nieuwe wereld en tijd. Dan staan we allemaal weer even stil en krijgen de volgende opdracht: na stilte en bezinning is het nu tijd voor verbinding: het laatste deel van de wandeling mag je je gedachten met een andere wandelaar delen.

Het is een mooie drieslag: stilte, bezinning en verbinding. De stilte geeft je tijd om tot rust te komen zodat er ruimte in je komt om je te bezinnen. Vervolgens kun je delen wat je bedacht en ontdekt hebt of kun je de vragen die er in je opgekomen verwoorden. Een medewandelaar vertelt waar zij zich bewust van werd: soms denk je dat jij met een ander meeloopt, maar las je terugkijkt blijkt dat die ander eigenlijk met jou meegelopen is. Zo wordt het verhaal van de Emmaüsgangers werkelijkheid in de Friese weilanden tussen kievieten en scholeksters. Samen wandelen is een bijzondere wijze van je met elkaar verbinden. Een tijdlang heb ik regelmatig met mijn kinderen gewandeld als er iets was waar we over moesten praten. Je praat anders als je wandelt, omdat je niet stijf tegenover elkaar zit en de ander niet steeds zit aan te kijken. Lopen maakt open: zoals je lichaam in beweging is, komen ook je gedachten in beweging.

Na de wandeling is er een maaltijd in het dorpscafé. Samen eten is bij uitstek een manier om je te verbinden: met anderen én met moeder aarde. Het eten is heel eenvoudig: een bord soep en dikke plakken vers brood, kaas, boter en jam. Het smaakt als een feestmaal.

Aan het eind van de dag komen we weer in de kring in de kerk bij elkaar. We delen ervaringen en we delen brood. We zingen:

Aandacht wens ik je toe. 

Dat er mensen zijn met wie je kunt delen. 

Zegen wens ik je toe.

Later, alleen in de trein, besef ik dat dit een dag van vele verbindingen was. Friesland is ver weg, maar ik blijf via facebook en via het geloof met Nijkleaster verbonden. En overal en altijd zijn er mensen met wie je kunt delen, waardoor je iets ervaart van die verbinding van het aardse met het hemelse.

de ramen en de kring weerspiegeld in de kroonluchter

zie ook: wwww.nijkleaster.nl