donderdag 21 november 2013

Dank in woord én daad

Appeltaart van appels uit eigen tuin: we aten het dit weekend in Zeeland. Het is bijzonder als je zélf kunt oogsten in je eigen tuin en ervan kunt eten. Bij ons in de tuin zijn er aardbeien en bessen en we hadden een courgetteplant die meerdere grote courgettes voortbracht. Het voelt feestelijk om tijdens het eten koken even naar buiten te lopen en dan met een krop sla terug te komen: verser kan niet. Een tijdlang was er weinig interesse in moestuinen. Nu komen er weer stadstuinen en mensen die groente kweken in bakken en potten, soms op het dak van hun flat.


Wie zelf groente kweekt, ervaart hoeveel werk het is. Je moet zaaien, uitplanten, wieden, sproeien. Je doet je best, maar je bent ook afhankelijk van het weer en de temperatuur. Groente vraagt aandacht en zorg, tijd en liefde.

Onze zoon zat op de Vrije School. De leerlingen legden er een moestuin aan: tuinbouw was een vak op de middelbare school. Vol enthousiasme werden er wortels thuisgebracht, kruidenthee en kruidenazijn. Met hun eigen kruiden waren ze aan de slag gegaan en zo konden ze thuis iets bijdragen. Het jaar daarop hadden we thuis ook een moestuin: zoveel enthousiasme konden we niet weerstaan.

De zoon is op kamers, maar de moestuin is er nog. Die heeft zich bewezen. Want het is goed om te weten en te zien hoe het eten op je bord gegroeid is. Het is goed om te ervaren hoe kostbaar het is. En vaak is de oogst zo overvloedig, dat je er ook nog eens veel van weg kunt geven. Met de potjes jam van onze bessen en aardbeien kunnen we maandenlang mensen blij maken.  Van anderen krijgen wij op onze beurt andijvie, noten, pruimen of appels.


Op Vrije Scholen zeggen ze een spreuk voor het eten:

De aarde droeg het in haar schoot
Zonlicht bracht het rijp en groot
Zon en aarde die ons dit schenken
Dankbaar willen we aan u denken.

Zon en wind, aarde en water leveren een bijdrage aan ons bestaan. Als je dat beseft kijk je anders naar je eten.

In veel kerken wordt in de maand november Dankdag gevierd. Wij mensen van de Westerse wereld danken niet meer zoveel: we werken er immers zelf voor. Maar ons werk is maar één kant van de zaak. We denken dat wij de aarde kunnen beheersen. ‘Onderwerp de aarde en heers over haar’, is ons geleerd. Wat heeft dat veel ellende gebracht: klimaatsverandering, soortensterfte, bijensterfte Wij mensen heersen niet over de natuur, maar we maken er deel van uit.


In de Keltische spiritualiteit wordt God ervaren in de natuur, in het landschap en in de dieren. De Keltische christenen hebben geleerd van de oude natuurgodsdiensten. De scheppende en bezielende kracht van de Eeuwige zagen zij in de hele schepping terug. De aanwezigheid van God wordt in het Keltisch Christendom als iets dynamisch ervaren in de natuur om je heen en in de dagelijkse dingen.

Als de natuur door God bezield is, ga je er anders mee om: met meer eerbied en zorg. Dat kunnen we leren van het Keltisch Christendom. En dat is hoognodig: we hebben een andere houding, een meer dankbare houding nodig ten opzichte van de natuur. Wij hebben moeder aarde nodig en wij moeten uiterst zuinig op haar zijn.

Zon en aarde, die ons leven schenken, dankbaar willen we aan u denken.

Laten we die dank in daden omzetten!


foto's gemaakt door een leerling van de Vrije School in Zutphen in hun schooltuin