Er zijn van die leeftijden, waarop er iets
verandert. Bijvoorbeeld als je vier wordt. Of twaalf. Of achttien. Of
vijfenzestig. Als je vier wordt, ga je naar de basisschool, als je twaalf wordt
ga je naar het voortgezet onderwijs en met 65 ga je met pensioen. Zo breekt er
steeds een nieuwe fase aan.
Wij waren kortgeleden op een verjaardag en spraken
daar iemand die dat op een heel mooie manier uitdrukte.
Zij zei: “Je komt steeds in een ander landschap.”
Je leven als reis, en dan terwijl je onderweg bent, verandert het landschap.
Zij vertelde over haar leven: haar man werd dement, een nieuw landschap,
moeilijk en verwarrend. Later overleed haar man: weer een nieuw landschap;
doods en verdrietig. Toen kreeg ze een kleinkind: wéér een nieuw landschap:
jong groen, nieuwe hoop ...
Ik vond het een mooi beeld. Want het landschap in
ons land en in onze wereld is overal verschillend. Steeds is het landschap
anders: het uitzicht, de wind, de geluiden, het licht, de dieren en de planten.
Zo is het in ons leven ook: het landschap verandert. En daarmee verandert van
alles: het uitzicht, de geluiden, je agenda, je contacten ... een ander
landschap maakt soms heel veel verschil.
Soms kies je voor een ander landschap, soms
overkomt het je. Soms begin je er bewust aan en soms gebeurt het voordat jij er
erg in hebt. Soms gaat het geleidelijk, soms heel abrupt. Soms zie je er tegen
op, soms heb je er zin in.
Nu heeft zo’n nieuw landschap twee kanten: kansen
en problemen. Nieuwe dingen zijn vaak leuk, het maakt je nieuwsgierig. Maar ze
zijn tegelijkertijd vaak griezelig: het maakt je onzeker, je bent er bang voor.
Je weet niet wat de problemen en valkuilen zullen zijn, en je kent ook de
kansen niet die in het nieuwe landschap voor je klaar liggen.
Soms is zo’n nieuw landschap dan ook net een
sprong in het diepe. Bijvoorbeeld als je voor het eerst naar het voortgezet
onderwijs gaat, als je gaat studeren, als je vijfenzestig wordt en het pensioen
in beeld komt, als je ernstig ziek wordt, als je ontslagen wordt, als je gaat
trouwen, als er een kind komt: er komt een nieuw landschap, je bent er niet eerder geweest, en je weet
niet hoe het zal zijn.
.jpg)
In de bijbelse symboliek wordt het beeld gebruikt van de oversteek van
een rivier. In het bijbelboek Jozua moet
het volk de rivier de Jordaan over steken. De rivier is de grens die ze over
moeten om in het andere landschap te komen, in de nieuwe fase. Het water is
diep en aan de overkant zijn ze nooit eerder geweest.
In dat oude verhaal lezen we dat het volk samen de
rivier over moet steken. Niet alleen, maar samen. Dan zijn er anderen die je
helpen. Zo wordt je vastgehouden in dat nieuwe landschap. En daarin kun je dan
iets voelen van de aanwezigheid van God. en ervaar je dat er een nieuw begin
mogelijk is.
Samen met mijn gezin ben ik een nieuwe fase
ingegaan, een nieuw landschap in. We hebben soms wat heimwee, want we hielden
van het landschap en de mensen in onze vorige woonplaats Voorthuizen. We hebben
er veel goeds gekregen Dat zijn de kostbare geschenken die we meegenomen hebben
in de verhuiswagen en in ons hart. Het zijn de bouwstenen van de nieuwe fase,
in het nieuwe landschap van onze levensweg.
Afgelopen zondag mochten wij in onze nieuwe kerk
symbolisch door de Jordaan heen, die uitgebeeld was met blauwe doeken en
stenen. Aan de andere kant van ervan werden we opgevangen door leden van onze
nieuwe kerk. Zo zijn wij niet alleen, maar samen dit nieuwe landschap in
gegaan.
 |
| mozaïek in onze nieuwe stad |
Of je nu 12 bent of 18, 20 of 30,65 of 70 ..... je mag moedig verder gaan, steeds weer rivieren over en nieuwe landschappen in. In elk nieuw landschap, in al het onbekende en onzekere zijn we zo niet alleen en zullen we een weg vinden om te gaan, kracht en liefde.
