woensdag 4 juli 2012

Iedereen bedankt!


Bij een bushokje maak ik kennis met het werk van een gevelreiniger. Ik zie dit voor het eerst, maar deze man doet dit werk al een half leven. Hij heeft de know-how, het materiaal en de ervaring en hij doet het handig en vakkundig.

Enkele weken terug reed ik op zondagmorgen naar een gastpreekbeurt en ineens maakte de auto een vreselijk geluid: de uitlaat was er half af en sleepte over het wegdek. Ik belde de ANWB en in no-time was er een monteur die de boel vakkundig losmaakte. Ik was nog nét op tijd in de kerk om voor te gaan in de viering.

Ik kan een auto besturen, maar verder weet ik er niets van. Als ik de auto naar de garage breng, vind ik het altijd interessant als ik even moet wachten. Want dit is een voor mij vreemde wereld en er is zoveel te zien.

Toen ik net predikante was, ontdekte ik onverwachts een interessant element van mijn nieuwe baan: dat je zoveel leert! Bij mijn bezoeken hoorde ik van alles over de meest uiteenlopende beroepen. Ik kreeg rondleidingen op een kalkoenfokkerij en in een loonbedrijf mocht ik in een combine zitten. En nog steeds leer ik bij: in onze huidige gemeente hebben mensen ook weer allerlei voor mij onbekende beroepen. Soms denk je dat je een bepaald beroep kent, maar blijken er allerlei onbekende en nieuwe aspecten aan te zitten.

Wat zijn er toch veel dingen die ik niet weet en niet kan. Ieder mens heeft  haar/zijn vakkennis en expertise. Ieder heeft zijn/haar eigen taak en functie. Ik kan mijn leven leiden dank zij die anderen die hun vak uitoefenen. Zo hoef ik niet alles te weten. Ik hoef niet alles te kunnen. Het is bijzonder te beseffen dat de hele samenleving een groot weefwerk is waarin ieder draadje z’n eigen functie heeft en het grote geheel mogelijk maakt.

Vaak zitten wij op ons eigen eilandje en beseffen niet hoezeer wij afhankelijk zijn van elkaar en op allerlei manieren verbonden zijn met elkaar. Wij ergeren ons aan wegwerkzaamheden, omdat het oponthoud geeft. Maar we beseffen vaak niet dat we dankzij de mensen die wegen maken en onderhouden zo vaak probleemloos kunnen reizen. We zijn vaak gehaast en ergeren ons als we moeten wachten, bijvoorbeeld op een vrachtwagen die moet lossen. We vergeten dan, dat we juist dankzij al die chauffeurs producten uit verre oorden kunnen kopen.

Het brood dat wij eten, de kleren die wij dragen, de krant die wij lezen: vele mensen hebben dat alles mogelijk gemaakt. Zonder hun vakkennis en hun inzet was mijn dagelijks leven heel anders. Al die verschillende beroepen, waarvan ik van vele niet eens weet dat ze bestaan of wat ze inhouden, dragen bij aan mijn leven en geluk. Alles wat mensen kunnen en weten maakt deel uit van dat grote geheel, waar ook ik deel van uit maak. Ik kan mijn werk doen, omdat zoveel anderen dat doen.

Daarom: