De regen roffelt op het tentdoek. Het regent al de hele avond onafgebroken en ook overdag was het nauwelijks droog. Maar het deert ons niet: de tent is droog, wij zijn warm aangekleed en er is veel te doen: lezen, zingen, schrijven ..
 |
| onze tent |
Onze tent heeft al in veel landen gestaan en is inmiddels van bruin naar wit verbleekt. Op allerlei vreemde en onbekende plaatsen is onze tent een droge, veilige plek om in te wonen en te slapen. Toch is het gek als je bedenkt wat voor verschil er is tussen ons gewone huis en deze tent. In dit tijdelijke huis hebben we een minimum aan ruimte, spullen en luxe. Eigenlijk is het gek: dat we ons warme huis dat van alle gemakken is voorzien, verlaten en in een tent gaan bivakkeren.
Er zijn mensen die op straat leven, die in een sloppenwijk leven in erbarmelijke onderkomens. Er zijn mensen die in het gewone dagelijkse leven nog minder bezitten dan wij in onze tent. Het is een teken van grote luxe, dat je je veilige warme huis voor een poos kunt verwisselen voor een tent.
Het gekke is, dat allerlei dingen ons leven makkelijker maken – en tegelijkertijd ingewikkelder. Dankzij de wasmachine is wassen niet meer zo tijdrovend en niet meer zo’n krachttoer. Maar tegenwoordig doen we alles zo veel sneller in de was, dat we weer veel méér was hebben dan vroeger. En zo is het met veel dingen: we gaan steeds hogere eisen stellen en daarmee wordt ons leven dus toch weer niet makkelijker.
In de tent hebben wij geen elektriciteit en is het leven aan de ene kant ingewikkelder – en tegelijkertijd makkelijker. Want er kan en hoeft niet zoveel. Je leeft met veel minder verantwoordelijkheid: je hoeft alleen maar voor die paar vierkante meter te zorgen. Er zijn geen ramen te zemen, er is niets dat afgestoft hoeft te worden. Af en toe vegen we even en kloppen we het kleedje uit. Dan is ons huisje weer op orde.
 |
| prachtig schaduwspel op het tentdoek wanneer ineens de zon doorbreekt |
Wanneer de zon schijnt is het in onze tent meteen warm. Als het regent, merk je het elke keer als je naar het toiletgebouw moet of als je water moet halen. Je hoort de vogels en de wind. Je hoeft geen ramen open te zetten of deuren van het slot te doen om te voelen wat voor weer het buiten is. Je ruikt het bos, je voelt de dennennaalden: je bent dicht bij de grond, dicht bij de aarde, dicht bij de natuur. Dat maakt meteen dat je meer ge-aard bent, meer geworteld. In de tent ben je helemaal daar waar je bent.
 |
| onze afwashulp |
In de tent zijn veel minder mogelijkheden: er is minder te kiezen. Nu is het vaak fijn dat er veel keuze is, maar tegelijkertijd is het ook vermoeiend en kost het veel energie. De beperking geeft ook rust en helpt onze aandacht te richten op één ding tegelijk. Zo’n periode minder moeten en minder kunnen is alleen daarom al heilzaam.
Inmiddels tikt de regen nog maar heel zacht tegen het tentdoek. Nu kunnen we gaan afwassen. Samen zijn we bezig: de een wast af, de ander droogt en dit is op dit moment onze enige verantwoordelijkheid. Dat maakt het leven, zelfs in deze regen, licht! Nu is het nog de kunst om iets van deze manier van leven vast te houden in ons dagelijks bestaan: de eenvoud, de beperking, de minder hoge eisen .... wat mij betreft is dat de vakantieliefde waarmee ik contact wil blijven houden!
