donderdag 15 november 2012

Verborgen wonderen


Met één hand houd ik de wasmand vast, met de andere probeer ik de telefoon op te pakken en dan valt alle was op de grond. Als ik weer heb opgehangen, bedenk ik me dat ik nog iets had moeten vragen. Zuchtend raap ik de was weer op en bedenk dat ik dus straks terug moet bellen. Heb ik het nummer wel ergens? Dit is zo’n dag dat alles tegen zit.

Onze levens zijn vaak druk en overvol. We moeten  veel, en we willen veel. Soms is het niet duidelijk wat we zélf willen en wat er écht moet .. want we hollen maar door. Laatst las ik dat onze voorouders elke nacht zeker twee uur langer sliepen. Wij hebben het zo druk, dat we op slapen gaan bezuinigen. Dat is onbegrijpelijk, als je bedenkt dat onze levens in veel opzichten zoveel makkelijker zijn dan die van onze voorouders. Wij hebben allerlei technische verworvenheden die ons veel tijd besparen zoals een wasmachine en een computer. We hebben voor  het gewone dagelijkse werk veel minder tijd nodig. Vergeleken met onze voorouders zouden we zeeën van extra tijd moeten hebben.

Hoe kan het dan dat we toch zo druk zijn en tijd te kort komen? Ik denk dat we steeds hogere eisen zijn gaan stellen: aan onszelf, aan  mensen en  dingen om ons heen. Het kan immers steeds beter en mooier:  ons huis, onze vakantie (zelfs meer dan één), onze vrije tijd en eigenlijk alles. Er zijn zoveel mogelijkheden en we willen zoveel ..... en zo jagen we onszelf en elkaar op. Zo raken we onszelf kwijt en de dingen die er werkelijk toe doen. Want wat er ook allemaal verandert in onze wereld, de belangrijkste dingen zijn nog steeds: gezondheid, geborgenheid, liefde en  een doel om voor te leven.


Wanneer de was aan de lijn hangt, begin ik met eten koken. Ik moet opschieten, want we moeten straks vergaderen. Ik snijd de rode kool doormidden ... en ineens gebeurt er iets. De simpele rode kool blijkt van binnen een wonder te bevatten: een prachtig patroon van lijnen. Ik besluit er een foto van te maken, en zo kom ik even los van de klok en van alles dat moet. Dit zijn de momenten die een mens nodig heeft: verwondering en echte aandacht.

geode

Veel dagelijkse dingen lijken onbeduidend en gewoon, maar als je er anders naar kijkt, bevatten ze een wonder.  Aan mijn catechisanten laat ik een geode zien. Dat is een steen die er van buiten zo gewoon en saai uitziet, dat je het niet de moeite waard zou vinden hem op te pakken. Maar binnenin zit een schat verborgen. Van binnen is de steen een grot vol kleine glinsterende kristallen. Gewone dingen kunnen ons tot verwondering brengen. Voor mij is dat de kern van geloven: dat we verder kijken dan alleen op het eerste gezicht, dat we open staan voor het wonder dat in de dingen verborgen is.

binnenkant van de geode

Mijn vader schreef in mijn poëziealbum:

Er zijn veel wonderen in de wereld 
wanneer er mensen zijn die wonderen kunnen zien.

Wij hebben soms helemaal verleerd om wonderen te zien. Wij jachten en jagen en we kijken op de klok, maar de wonderen gaan aan ons voorbij. En dat terwijl ze vaak zo dichtbij zijn. Laten we eens met aandacht kijken naar  de gewone dingen om ons heen. Dan zullen we méér zien dan we denken. Want in alle gewone dagelijkse dingen zitten wonderen, die ons herinneren aan waar het écht om gaat. Het zijn vonken van het goddelijke licht, verborgen in het alledaagse en onaanzienlijke. Vandaag werd  ik in de rode kool door zo’n vonk geraakt. En zo blijft dit niet  een dag waarop alles tegenzit, maar wordt het een dag van verwondering en geraakt zijn.

Dit weblog is eerder gepubliceerd als column in 'In Gesprek', 
het werk- en informatieblad van de Protestantse Vrouwen Organisatie.