vrijdag 3 oktober 2014

De kracht van de gemeenschap

Het is even zoeken: zo vaak ben ik niet in Amsterdam. Maar ik ben de enige niet: ik loop een eindje op met een studente uit Groningen. Er zijn mensen uit alle richtingen: uit Limburg en Friesland, uit Den Haag en Almelo. De Friezen zijn samen met een bus gekomen. Onderweg kreeg ieder drie minuten om de anderen te vertellen hoe hij/zij bezig is met duurzaamheid, en zo werd het een heel bemoedigende reis. Een lange rij mensen staat te wachten, deels met spandoeken en veelzeggende t-shirts. Ik zoek in de mensenmassa naar mijn zoon: hij is uit Leiden gekomen.

  
Beiden zijn wij lid van Avaaz, een online gemeenschap die digitaal actievoert. Het gaat dan bijvoorbeeld om ontbossing in Latijns-Amerika,  onderwijs voor meisjes in Pakistan of een patent op groenten. Dank zij Avaaz zijn mensen niet meer machteloos, maar samen sterk. Onrecht en problemen waar wij anders niets van zouden weten, worden door Avaaz wereldwijd bekend. Dat is een geweldige steun voor wie met die problemen kampt en aan dat onrecht lijdt. De kracht van de gemeenschap maakt machteloze individuen sterk en machtig. Het is net als met de slogan van Amnesty International: ‘gebruik je macht’. Wie zwijgt, stemt toe, maar wie zijn of haar stem laat horen, kan iets veranderen. En wanneer velen samen opstaan, komen dingen in beweging.


‘De allerbelangrijkste petitie ooit’, schreef Avaaz de afgelopen weken. Want het gaat om ons klimaat, om de toekomst van onze planeet aarde en alles wat daarop woont en leeft. In New York wordt een grote klimaatsmars gehouden, en op allerlei plekken in de wereld komen mensen samen om aandacht te vragen voor het klimaat. Ook in Amsterdam wordt een mars gehouden en later zijn er toespraken en muziek.


Mensen dragen spandoeken met teksten als: ‘Duurzaam duurt het langst’, ‘Er is geen plan(eet) B’, ‘Het klimaat verandert; nu wij nog’. Het is bemoedigend dat er zoveel mensen gekomen zijn. We horen dat er in New-York 300.000 mensen op de been zijn en dat zelfs in Syrië mensen bij elkaar gekomen zijn. We luisteren naar toespraken en liedjes. Enkele citaten die mij raken: ‘De tijd van getreuzel en geneuzel is voorbij. Wij moeten nu allemaal activist worden, er is géén tijd meer om te wachten of te praten. Wij zijn de laatste generatie die nog iets kan veranderen’. Het is makkelijker om onze kop in het zand te steken maar wij zijn er verantwoordelijk voor hoe wij de wereld achter laten voor onze kinderen en kleinkinderen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, wereldwijd: wij hebben elkaar hierbij nodig. Er wordt een lied gezongen: 1 hart, 1 aarde, 1 toekomst … want we zijn 1.


De opwarming van de aarde wordt door ons mensen veroorzaakt, in het bijzonder door het gebruik van fossiele brandstoffen. Maar er zijn alternatieven en wij demonstreren omdat het anders kan. Ondernemer Ruud Koornstra zegt: het stenen tijdperk ik niet gestopt omdat er geen stenen meer waren, maar omdat er iets nieuws uitgevonden was. Zo moet het fossiele tijdperk ophouden, omdat we duurzame bronnen van energie kunnen gebruiken. Europarlementariër Bas Eickhout  benadrukt: we kúnnen ánders kiezen. ‘Zon, wind en water, geef ons een later’.

Wij kunnen en mogen onze kop niet in het zand steken. Zeker wij, rijke landen niet, omdat wij een groot deel van het probleem zelf hebben veroorzaakt én omdat wij de macht en de rijkdom hebben om iets te doen. De tijd van getreuzel is voorbij! Er is veel te doen. Laten we de kracht van de gemeenschap ervaren én versterken. Omdat deze aarde zo mooi en prachtig is en wij niet zonder haar kunnen.