vrijdag 8 mei 2015

Inspiratie en verwondering

Ongenadig maakt de wekker mij op deze zaterdag veel te vroeg wakker. Ik moet naar een inspiratie dag maar dit begin is niet inspirerend en ik kom met moeite mijn bed uit.

In de trein, met een groepje samen onderweg, wordt het al beter. In de Jacobikerk in Utrecht vol geroezemoes en gepraat wordt het nóg beter. Uit alle provincies en regio’s zijn er doopsgezinden, vrijzinnigen en remonstranten naar deze dag toe gekomen.


Onze eerste opdracht: een wens schrijven voor een ander. Ze worden aan karabijnhaken opgehangen en die worden in elkaar gehaakt tot lange slingers. De haken verbinden onze wensen, zij vormen de schakel tussen al die verschillende mensen. Vandaag gaat het dan ook over verbinding en levensverhalen: waaraan verbind jij jouw verhaal?

Cabaretière Sara Kroos doet de aftrap. Haar enthousiasme is alleen al inspirerend – en dan zingt ze nog een paar ontroerende liedjes. Ze zingt over haar eigen levensverhaal, over wat je mee-krijgt van je ouders. Jouw eigen levensverhaal begint niet met een lege bladzijde, maar met (voor)ouders en hún levensverhaal. 

Sara zingt ook een liedje over de liefde. Want liefde is een belangrijk deel van je levensverhaal. Ik besef hoe waar dat is. Als het goed is, begin je als mens vanuit de liefde van je ouders. Dat is de basis, zo is het bedoeld. Soms wordt je levensverhaal bepaald door gebrek aan liefde, door liefde die geen liefde (meer) is. Maar als het goed is, komen er mensen op je pad die jou dragen en steunen: liefde die een mens doet groeien. Wat ben je gezegend als liefde de rode draad van je leven is. Ik verwonder mij daar ineens over: die liefde die we soms maar heel gewoon vinden, maar eigenlijk iets is om je over te verwonderen.

Liefde is meer dan alleen een persoonlijk individueel verhaal van mensen. Sara leest ook een geloofsbelijdenis voor die ze eens schreef voor een kerkdienst voor ongelovigen (Theaterpand Weesp). Het zijn niet de traditionele woorden waarin het ‘grote verhaal’  lang is doorgegeven, maar het is in de taal van deze tijd verwoord. 

‘Ik geloof in de Grote Liefde die alle meningen overstijgt. Ik geloof dat het woord geloven van alle mensen is. Ik geloof in je kwetsbaar opstellen…’ Deze geloofsbelijdenis raakt mij. Theologen en gelovigen durven de traditionele woorden vaak niet los te laten of ze kunnen niet zonder termen die hun geloof onder woorden brengen. Maar deze cabaretière kan in de taal van nu wezenlijke dingen zeggen over wat ‘geloven’  is en betekent.

Wat een kunst, om zo met een paar liedjes en wat korte sketches zoveel inspiratie te bieden. Deze start is het vroege opstaan meer dan waard!

Aan het eind van de dag mag ieder een wens van een ander mee naar huis nemen. We maken de karabijnhaken weer los en gaan ieder onze eigen weg. Maar in de wens die ik mee krijg ben ik met een andere deelnemer verbonden:
het vermogen tot verwondering, elke dag

Vandaag is die wens al uitgekomen … dankzij Sara Kroos. Wie weet wat er morgen is om mij over te verwonderen!