Van het ene op het andere moment stort ik in. Alles doet me
pijn, ik ril van de kou en het enige dat ik wil, is in bed kruipen. En daar lig
ik dan, midden op de dag en ik voel me tot niks in staat. Ik ben heel moe, en
toch kan ik niet slapen. Ik ben klaarwakker. Zelfs 's nachts kan ik niet echt
slapen .. niet langer dan een half uurtje. Elk uur zie ik op de wekker
voorbijkomen. Zomaar ineens ben ik geveld door de griep.
Bij mij in bed staat het leven stil. Buiten mijn bed gaat
het leven gewoon door: ik hoor mijn gezin bezig in huis, vertrekken en weer
thuiskomen, lachen en praten. Het is een gekke gewaarwording dat ik daar ineens
geen deel meer van uitmaak. Ik sta ineens op een zijspoor; uitgerangeerd.
Terwijl ik daar lig besef ik hoe kwetsbaar een mens is. Ik
ben normaal gesproken sterk, heb zoveel kracht en energie, dat ik me nauwelijks
meer realiseer dat dat niet vanzelf spreekt. Ieder mens, hoe sterk ook, is
kwetsbaar. Natuurlijk kun je daar niet elke dag aan denken – maar dit drukt mij
even goed op de feiten. En dan te bedenken dat dit iets van voorbijgaande aard
is, iets onschuldigs. Hoe anders kan ook dat nog zijn.
 |
| dit is mijn uitzicht al die dagen lang |
Een andere onthutsende ervaring is hoe de tijd voorbij gaat.
Normaal gesproken vliegt de tijd. Nu kruipt hij. Hoe kan het dat ik altijd te
weinig tijd heb? De dagen duren nu lang en de nachten zelfs eindeloos. Wat doe
ik anders toch met al die tijd?
Heel helder ben ik, deze dagen met koorts. Ik ervaar ze als
een lesje in nederigheid. Een lesje in compassie ook, met zovelen die niet
dezelfde kracht en energie ervaren als ik in het dagelijks bestaan altijd heb. Het
maakt mij dankbaar: dat ik na een paar dagen toch weer een paar uur achter
elkaar kan slapen, dat ik zelf een kop thee kan zetten, dat ik weer even
beneden kan zitten en weer even deel uitmaak van het geheel.
 |
| de gordijnen dicht, ik ben afgesloten van de wereld |
Er
is altijd zoveel te doen en de tijd vliegt. Maar nu wordt de tijd even stilgezet en
besef ik dat ik geleefd word. Dat kan niet de bedoeling zijn.
Straks zal deze griep over zijn en de moeilijke dagen
vergeten. Nu maar hopen dat ik niet net als daarvoor gewoon weer doorga, maar
dat dit lesje in nederigheid en compassie wél doorwerkt. En anders is er bij de
volgende griepepidemie een nieuwe kans!
