In onze bibliotheek is een wereldwinkel waar producten van eerlijke handel verkocht worden. Ik ben er vrijwilligster en zit regelmatig een middag in de winkel. Soms is er iets op te ruimen of te prijzen. Soms komt er een klant. Veel mensen lopen onze winkel voorbij zonder er ooit te kijken. Is het te onbekend? Te vreemd?
Deze middag is het stil. Ik zit aan mijn tafeltje te werken. Ik geniet van de rust op deze plek. Geen radio, geen luide gesprekken – alleen af en toe een vrolijke kinderstem of rennende voetjes achter de hoge rekken met boeken.
Er komt een echtpaar binnen, wat duidelijk een reformatorische achtergrond heeft. Zij draagt geen sieraden, het haar opgestoken, en een rok met platte schoenen eronder. Beiden dragen donkerblauwe en gedekte kleuren. Hoe anders zit ik hier in mijn spijkerbroek, met mijn lange oorbellen en mijn wereldwinkelsjaal vol bonte kleuren.
Ik bedenk dat zij zich zo kleden vanwege hun geloof. En ik? Ik zit hier op deze stralende middag vol zon en lentegeuren achter mijn tafeltje in de wereldwinkel. Je ziet het er misschien niet aan af, maar ik doe dit ook vanuit mijn geloof. Ik geloof in de opdracht om te delen in de ons geschonken overvloed, om op deze wereld recht te doen. En dan gaat het niet om aalmoezen, maar om eerlijk zakendoen met respect voor allen die meewerken aan de totstandkoming van de producten en liefst ook nog van het milieu.
Even later komt er een meisje met een hoofddoekje de bibliotheek in. Zij kleedt zich zo, vanwege haar geloof. De hoofddoek is mooi hemelsblauw. Hoe verschillend ook, dit reformatorische echtpaar, het meisje met het hoofddoekje en ik: wij delen de motivatie van ons handelen. Die ligt niet bij onszelf, maar bij ons geloof, iets dat boven onszelf uitstijgt.
Jammer dat wij die verbondenheid zo vaak niet bij elkaar herkennen, en érkennen.
