Wij hebben een weekend vrij en gaan samen naar Deventer. Onze oudste dochter heeft grootmoedig haar studentenkamer ter beschikking gesteld. We varen over met de voetveer over de IJssel. Er zijn nog sporen van het hoge water, maar de rivier is weer tot een normaal peil gezakt. Het voelt feestelijk op het voetveer… met het uitzicht op die mooie oude stad en de grote Lebuïnuskerk dichterbij komen.
Even ergens anders wonen is als even iemand anders zijn. Maar ik vind het lastig de Monica uit Voorthuizen los te laten. Ik heb een heleboel werk bij me … dingen die voor mijn gevoel af moeten en die ik nu mooi even kan doen. Maar in Deventer ben ik iemand anders en komt al dat ‘moeten’ mij minder belangrijk voor.
En dus kijken we films en maken we een lange wandeling langs de Twellose landgoederen. Bijna de hele dag lopen we op plekken waar we nog nooit eerder waren en alles nieuw is. We verbazen ons over de prachtige landgoederen en landschappen.
Bij de oude huizen staan velden vol sneeuwklokjes te bloeien. Al honderden jaren zijn zij in de grond verborgen en komen zij in deze tijd van het jaar in volle glorie tevoorschijn – om zich dan weer een heel jaar schuil te houden.
De bewoners uit lang vervlogen tijden van deze huizen hebben deze zelfde sneeuwklokjes zien bloeien: wel en niet dezelfde…. Zouden zij er ook zo van genoten hebben? Zou een kind ze geplukt hebben?
 |
| foto: Auke-Florian Hiemstra |
’s Avonds kijken we naar Happy-go-lucky, een film over een levenslustige, positieve onderwijzeres die als een bonte vrolijke verschijning iets voor anderen probeert te betekenen. Ze beseft dat mensen door wat zij meegemaakt hebben bepaald en gekleurd zijn en daardoor heeft ze begrip voor mensen, zonder zich bij de beperkingen neer te leggen. Dat is een bijzondere combinatie en vraagt een positieve levenshouding. Bijzonder is hoed deze vrouw haar eigen levensvreugde niet laat beïnvloeden door angst en agressie van anderen en hoe ze in alle grijsheid en grauwheid iets van kleur en licht blijft brengen.
Als we met de voetveer terugvaren, de IJssel weer over, heb ik mijn mand met werk niet aangeraakt. Toch zijn deze dagen zinvol geweest, brengen ze me nieuwe gedachten en inspiratie. Nu alleen nog leren om de mand met alles wat moet ook letterlijk thuis te laten!
