Woorden voor onderweg

Thuis is boodschappen doen vaak een stressvol gebeuren: boodschappen doen en eten koken moeten altijd tussen allerlei bedrijven door gebeuren: telefoons, kinderen met huiswerk, collectes aan de deur, laatste dingen regelen voor de vergadering van die avond en ga zo maar door. Het is soms moeilijk om er van te genieten, en je beseft dan niet voldoende wat een rijkdom dat is: winkels vol voedsel, en ik kan kopen wat ik nodig heb voor mijn gezin.

Zo ben ik ’s middags regelmatig aan het multi-tasken. Het kan niet anders met al die taken en rollen in mijn leven. Maar je verlangt er soms zo naar om gewoon één ding met aandacht te kunnen doen. Hoe anders is het in de vakantie: dan is het leven veel minder ingewikkeld. Ik doe lopend elke dag boodschappen en heb alle tijd. 

Vanaf de camping moet ik een helling op en dat is meteen conditietraining. Ik bekijk onderweg de tuinen, de bloemen en de moestuintjes. Ik geniet van de zorg die mensen aan hun tuin en hun huis besteden. En ieder huis, iedere tuin is weer anders, en zegt iets over de mensen die er wonen.

Op een hoek blijf ik verrast staan. Op een paal met een kleurige vlieger staat een gedachte:

Ein Standpunkt ist nur ein Punkt, kein Universum.

Een standpunt is maar een punt, geen universum.

Terwijl ik verder loop denk ik erover door. Vaak zijn we zo overtuigd van onze eigen mening dat we niet meer realiseren dat het een mening tussen vele andere meningen is. 

Als ik twee dagen later weer met mijn boodschappenmand de helling op kom, staat er een nieuwe spreuk:

Das Glück kommt zu denen, die es erwarten,
nur müssen sie die Türen auch offen halten.

Het geluk komt bij de mensen die het verwachten, 

maar ze moeten de deur wel open houden.

Met mijn zoon bespreek ik pmderweg wat de bedoeling kan zijn. En zo heb ik steeds “woorden voor onderweg” en het voegt iets extra’s toe aan mijn wandelingen naar de winkels. 

Dit idee neem ik mee naar huis. Ik koop in Bern vast een kleurige windvaan en thuis maak ik een ontwerp. De handige timmerman aan mijn zijde maakt hem voor me. En zo staat er nu een spreukenbord in onze voortuin. Ik zoek spreuken en citaten als woorden voor onderweg, om mee te nemen op je pad. Want dergelijke spreuken kunnen je ineens raken of je aan het denken zetten. 

Als kind verzamelde ik al spreuken en veelzeggende citaten. Ik heb altijd een opschrijfboekje en een pen bij me en moet dan op de gekste plekken iets overschrijven. Bijvoorbeeld wanneer we door Zwitserse dorpjes rijden, waar spreuken op de huizen staan, of op een kerkhof of op een poster in de stad. Vroeger schreef ik ze in kleine boekjes met een zijden kaft. Nu typ ik ze in de computer. Een van de alleroudste spreuken in mijn verzameling is de volgende:

Kleine woorden hebben mensen doen vallen én mensen doen opstaan.

Woorden kunnen grote kracht hebben: vernietigende kracht maar ook opbouwende kracht. Ik hoop bij de spreuken in mijn tuin op dat laatste!