Er zijn van die dingen die je als kind doet, maar die later uit beeld raken: kleedjes knippen bijvoorbeeld of kleuren. Dat laatste is inmiddels trouwens met een revival bezig. Kleuren is in, ook voor volwassenen. Door te kleuren ontspan je en maak je tegelijk iets moois. Het is rustgevend en geeft voldoening.
Kleedjes knippen van vouwblaadjes deed ik vroeger graag. Je begon met eenvoudige figuren, maar allengs werd het complexer. Dankzij een bezoek aan het knipselmuseum in Westerbork kreeg de knipkunst in mijn jeugd een extra stimulans. Later kwam ik er terug met mijn eigen kinderen en inspireerde het mij opnieuw.
Knipselkunst is een heel oude traditie die in vele landen te vinden is. In Zwitserland zijn er regelmatig grote exposities waarbij naast de traditionele knipsels ook nieuwe te zien zijn. Elke kunstvorm verandert mee met de tijd – denk bij de schilderkunst aan Rembrandt en Mondriaan – en zo ook de knipselkunst.
Het leuke van knipselkunst is dat je er maar zo weinig voor nodig hebt: een stuk papier en een schaar. Met die heel eenvoudige middelen kunnen heel complexe voorstellingen gemaakt worden.
Bij knipselkunst gaat het om de essentie van de dingen: het ene knip je uit, het andere knip je weg. De dingen worden tot hun kern gebracht, want zij moeten met die ene beweging van de schaar op een herkenbare manier zichtbaar gemaakt.
Dergelijke ambachtelijke kunstvormen zorgen voor iets wezenlijks: rust en concentratie. Door alle aandacht te hebben bij die ene beweging van de schaar, worden we van onze onrust bevrijd.
Wat mij betreft wordt het ook tijd voor een revival van de knipselkunst. De benodigdheden voor deze rustgevende bezigheid hebben we allemaal in huis. Wat houdt ons tegen?
