‘Wat is je droom?’ Wat staan we weinig stil bij die vraag. We leven vaak van dag tot dag, van het ene klusje naar het andere en vaak hollen we onszelf voorbij. We hebben wel dromen, maar we moeten zoveel en we worden vaak gevangen gehouden door onze agenda en alle eisen die wel aan onszelf en aan elkaar stellen. Dus zijn we onze dromen vaak helemaal niet meer bewust en zijn ze verstopt onder een grote laag plichten, zorgen en taken.
Deze week kwam een collega op mijn pad. Ik had haar lange tijd niet gezien. Zij bleek afgelopen jaar haar droom niet alleen hardop uitgesproken te hebben, maar ook de eerste stappen gezet te hebben om die droom waar te maken. Bijzonder aan haar verhaal was, hoe je eerst niet zou weten hoe het verder moet, maar dat, als je de eerste stap gezet hebt, de tweede stap ineens zonneklaar is en dan de derde ook … en zo verder.
Ik had deze week een heel drukke week. Ik was al stiekem in de verleiding om mijn vrije dag door te werken. Maar door dat gesprek word ik ineens helder, en besluit ik mezelf een handje te helpen: niet thuisblijven met het risico dat ik in klusjes blijf hangen, maar op pad gaan om inspiratie op te doen.
Al maanden wil ik naar de tentoonstelling van Munch in de Kunsthal in Rotterdam. Nu loop ik dus naar het station, in stralende zon, lees en schrijf in de trein en bekijk Munch. Indrukwekkend hoe duidelijk het op jonge leeftijd groot verdriet om je heen zien en ervaren, dóórwerkt. De mensen in Munch’s schilderijen stralen sterke emoties uit.
Boven in de Kunsthal is nog een expositie. Van Wim Oepts, die ik toevallig ken van een kleurig schilderij in het Henriëtte Polak Museum in Zutphen. Ik ga boven kijken en de vrolijke felle kleuren komen mij van verre tegemoet. Zijn schilderijen zijn zo vol van zomerzon dat ze warmte en levensvreugde uitstralen. Huizen in zonnige landschappen, straatjes, bloempotten, een dorpscafé, bomen, luchten … Het ontroert me ineens. Ik voel me een geestverwant. Dit wil ik óók. Veelstemmig licht. Veelkleurig en vol levenslust.
Daarna ga ik nog even terug naar Munch. Ineens valt me iets op: vanuit de ervaringen met verdriet in zijn jeugd schreef Evard Munch op zijn zeventiende het volgende: ‘Ik heb besloten dat ik kunstenaar wil worden’. En hij werd het. En wat voor één. Ik ben enkele decennia verder. Maar dit raakt aan mijn droom: kunst, kleur. Durf ik dat hardop te zeggen: ‘Ik heb besloten dat ik kunstenaar wil worden’? En durf ik het dan ook te doen?
Maar er is nog iets dat met mijn droom te maken heeft: geloof. Als ik terug loop naar het station komen twee kerken op mijn pad, en een winkel vol spiritualiteit. Als ik de deur bij binnenkomst achter mij sluit, valt mijn oog op een briefje over winkeldiefstal met ongeveer de volgende strekking: de producten zijn beveiligd, maar als je toch iets weet te stelen, wordt er Boven wel met je afgerekend. Ik ben even perplex en moet met kracht mijn eerste impuls, namelijk om meteen weer naar buiten te stappen, bedwingen. Ik wil niet te snel oordelen. Dus ik ga de winkel in, die een positieve sfeer ademt en waarachtig mijn lievelingswierook heeft. Wanneer ik afreken, vertel ik van mijn aarzeling bij het binnenkomen. Voor mij is een dergelijk Godsbeeld achterhaald; een God die je als een machtsmiddel kunt gebruiken, de strenge, onverbiddelijke oordelende God. Ik zeg dat de winkel meer uitstraalt dat er een goddelijke vonk in ieder mens en in ieder leven te vinden is: een heel ander Godsbeeld. Ik word meteen begrepen. Niet alleen ik, maar ook degene die ik aanspreek heeft twijfels bij deze tekst. Meteen wordt de tekst verwijderd. Ik word helemaal warm van binnen. Gelukkig heb ik niet meteen rechtsomkeert gemaakt. Als ik weer eens in Rotterdam ben, zal ik daar weer eens binnenlopen – om inspiratie op te doen.
Kunst én geloof: dat is mijn droom. Ik moet me niet laten ontmoedigen door mijn agenda en alles wat moet. Beter kan ik steeds weer een stap zetten. En vandaag was zo’n stap.
Terug in de trein kleurt de hemel oranje en blauw. Munch zwaait mij uit. Vandaag heb ik besloten dat ik een droom heb én die stap voor stap waar wil maken. Veelstemmig en veelkleurig. ‘Wat is jouw droom?’
