donderdag 10 december 2015

Stralen van dezelfde zon

Sinds ik in mijn nieuwe stad woon, heb ik nog steeds nieuwe dingen te ontdekken. Gisteren ontdekte ik een zaal waar kamermuziekconcerten gegeven worden en een kunsthal met moderne kunst. Steeds zijn er nieuwe onverwachtse verrassingen. Het is een soort ontdekkingstocht, een avontuur.

Elisakerk, bij het Karmelklooster

Ook op kerkelijk gebied is er veel te ontdekken: het Karmelklooster, de mooie Grote Kerk en de intieme kleine Doopsgezinde. Ik probeer in allerlei kerken eens een viering mee te maken en overal vind ik inspiratie. 

Grote kerk Almelo

In de Reeststraat staat het gebouw van een voor mij onbekend kerkgenootschap: het Apostolisch Genootschap. Op een inspiratiedag in Utrecht maak ik voor het eerst kennis en op een zondagmorgen zet ik die kennismaking voort door een samenkomst te bezoeken. Het is allemaal nieuw, onbekend en vreemd, heel anders dan in mijn eigen kerk. Een andere kerk heeft andere tradities, een andere taal, een andere geschiedenis. De liederen ken ik niet, maar ze gaan, net als de overdenking over het leven hier en nu.


Thuis lees ik in hun maandblad ‘De Stroom’. Ik vind veel herkenning. Wat mij treft is een stukje over ‘Denken over God’, waarin beschreven wordt hoe mensen al eeuwenlang op zoek zijn naar zingeving aan het bestaan. Dan staat er: ‘
Het gaat mis op het moment dat we er niet zelfstandig over nadenken, maar anderen napraten. Het gaat mis op het moment dat we ons geloof, ons beeld, als absoluut hanteren en anderen opleggen. Neem zingeving serieus, maar verwar die niet met de absolute waarheid. Religie is verbeelding. En wat een mooie verbeelding. Het is je een beeld vormen van het niet te bevatten mysterie, het is nadenken over het leven. Het is zeker weten dat je het niet zeker weet.’ (De stroom, 2015-05)

Veel godsdiensten en kerken schermen met ‘de waarheid’ en het ‘ware’ geloof. Maar het ware geloof is voor iedereen verschillend. Ik geloof niet dat één godsdienst superieur is, dat één kerk de enige weg naar God is. Daarvoor is God te groot. Daarvoor zijn mensen te verschillend. Wel zie ik dat er in de wereldgodsdiensten veel kernbegrippen op elkaar lijken of overeenkomen: de liefde, het zoeken naar vrede, naar een betere wereld en de leefregels die daarbij helpen.

Voor mij zit het ware geloof niet in een bepaalde godsdienst of kerk, maar heeft te maken met dit aspect van religie: dat het mensen verder helpt en de wereld mooier maakt. Geloof dat met het zwaard gebracht wordt en dat bommen legt … dat kan voor mij niet het ware geloof zijn. Geloof dat de macht heeft en slaven maakt ook niet ….

‘Niet bang zijn voor verschillen, zelf nadenken en je verdiepen, in gesprek zijn’ worden in De Stroom genoemd als kenmerken van de apostolische cultuur. Hoe vaak oordelen we niet over elkaar zonder iets van elkaar te weten? Hoe vaak zijn we niet bang voor mensen die anders denken en geloven en praten we na wat ons is voorgezegd? 

Geloof is voor mij samen te vatten in drie woorden: verwondering, verbinding en verantwoordelijkheid. Waar wij ons verwonderen, ons verbinden met elkaar en de verantwoordelijkheid die daaruit voortvloeit serieus nemen, gebeurt het geloof.

Laten we als godsdiensten en kerken niet oordelen over elkaar, maar open zijn naar elkaar en zoeken naar verbondenheid. 

Alle religies zijn stralen van dezelfde zon.
Helene Blavatsky

De zon brengt licht, warmte, groei, energie . Als we dat nou eens doorgeven in ons geloven, vanuit onze kerken, hoe verschillend we verder ook zijn.