donderdag 24 augustus 2017

Daklozen in Harrods

Saint Paul's Cathedral, het British Museum en Westminster Abbey: we bekijken heel wat cultuur in Londen. Maar op ons programma staat ook warenhuis Harrods. Ooit begonnen als winkel van een thee- en kruideniersgroothandel, nu een beroemd warenhuis vol luxegoederen. 

Bij de ingang worden we gesommeerd onze rugzakjes van onze rug te halen en aan de hand te dragen. We lopen van de ene afdeling naar de andere. Alles is even chique en duur. We durven niets aan te raken .. bang om het te laten vallen. Vazen van 10.000 pond, dekbedden van 1000 pond … alles kan. 

Niet alleen de producten die te koop zijn, ook de winkel zelf is luxe: de toiletten, de lampen, een hal met namaak Egyptische hiërogliefen en beeldhouwwerken. Deze winkel is gemaakt om te imponeren. 

We komen bij een afdeling met een maquette van supermoderne en luxe appartementen in de Arabische emiraten. Hoge moderne witte gebouwen, prachtige fonteinen … het is oogverblindend. Keurige heren in pak staan klaar om te adviseren. Maar ze zien aan ons meteen, dat een appartement in Qatar, Bahrein of Koeweit er niet in zit.



Om ons heen winkelen vrouwen in Niqaab. Sommigen hebben al meerdere boodschappentasjes van Harrods in de hand. Wij voelen ons klein en simpel bij dit ongewone publiek en al deze luxe. Mijn dochter koopt bij de boekenafdeling een boek: die zijn hier net zo duur als in de gewoonste boekwinkel van Londen. Nu loopt zij ook met een tasje van Harrods. 

Het is een vreemde ervaring: wij voelen ons hier misplaatst. Wij zijn niet arm, maar voelen ons dat hier wél. Ik voel hier dat ik er niet bij hoor, dat dit niet een plek is waar ik thuis hoor. Het maakt me wat opstandig, het maakt dat ik me niet serieus genomen voel. Wij hebben niet zoveel te besteden als het winkelend publiek hier, maar dat maakt mij toch niet minder?

Snel vluchten wij in onze vakantiekleren met ons rugzakje nog in de hand de straat op. Ik vraag mij af: is dit het gevoel van een dakloze in winkelcentrum Hoog-Catharijne in Utrecht? Datzelfde gevoel van buitengesloten zijn en er niet bijhoren … dat hebben anderen op plekken waar ik mij wél thuis voel. Door dit bezoek aan Harrods besef ik hoe velen in onze maatschappij zich zullen voelen: misplaatst, niet serieus genomen. 

Gelukkig is Londen groot genoeg en voel ik me op andere plekken weer heel gewoon. Maar die dakloze, die beleeft winkelcentrum Hoog-Catharijne niet anders dan de drukke winkelstraten en de grachten van Utrecht. Ook daar is het vol mensen met grote tassen van winkels, mensen die al lopend eten of die ontspannen in een van de cafeetjes of op een van de terrasjes lekker iets drinken. Die daklozen voelt zich allicht permanent zoals ik me bij Harrods voelde. En zo kun je in de duurste winkel van Londen met heel andere dingen bezig zijn dan je van te voren had gedacht en er ook nog een leerzame ervaring opdoen!